"Nergal (Erra). Nergal i Erra byli pierwotnie niezależnymi bogami, ale ich później zaczęto ich tak blisko utożsamiać, aż zatracili swoją odrębność. Ponieważ Nergal był czczony w świątyni nazywanej E-meslam ("Dom Meslam") w Kutu w Babilonii, to był też czasami znany pod imieniem Meslamta-ea, "ten, który wychodzi z Meslam"; później utożsamiano go również z Lugal-irrą. Innym ośrodkiem jego kultu było Maszkan-szapir (wpółcześnie Tell Abu Dhawari). Nergal był związany ze światem podziemnym, uważano go przeważnie za męża Ereszkigal, królowej świata podziemnego. Historię ich miłości opowiedziano w micie "Nergal i Ereszkigal". Za żony Nergala uznawano też czasami boginie Las i Mamitu. Nergal uchodził za syna Enlila i Ninlil, kiedy indziej Belet-ili. Wobec powiązań ze światem podziemnym Nergala łączono również z pożarami lasu, gorączkami i plagami, a niekiedy miał także aspekt wojowniczy.Erra był wyjątkowo gwałotwnym bogiem, odpowiedzialnym w szczególności za zarazy. Czczono go również w E-meslam w Kutu wraz z jego żoną, boginią Mami (prawdopodobnie tą samą, co żona Nergala Mamitu, a nie Mami, która jest wymieniana wśród bogiń matek i bogiń narodzin). Mówiono, że ojcem Erry był bóg An.
W poemacie babilońskim "Iszum i Erra" bóg ten zdobywa czasowo kontrolę nad światem, a ponieważ jego naturą jest sama w sobie destrukcja, a nie karanie za grzechy, przeto niszczy i pustoszy Babilonię. Ta mitologiczna opowieść może być odzwierciedleniem najazdów plemion ludów koczowniczych jak Aramejczycy czy "Sutejowie", w okresie między XII a IX w. p.n.e.
W plastyce babilońskiej Nergala przedstawiano jako boga ubranego w długą, otwartą z przodu szatę, z jedną nogą nagą i wysuniętą do przodu; stopę bądź to stawiał na podnóżku, bądź deptał nią człowieka. Zazwyczaj trzymał zakrzywiony sierpowo miecz oraz berło, zakończone jedną lub dwiema głowami lwów. Bóg ukazany jako spoczywający w trumnie, również może być Nergalem. W okresie partyjskim Nergala utożsamiano z greckim Heraklesem."