Rasputin
Naprawdę nazywał się Grigorij Jefimowicz, urodził się 10 stycznia 1869 roku we wsi Pokrowskoje na Syberii. Będąc dzieckiem miewał liczne widzenia oraz potrafił uzdrawiać przez dotyk. Mimo tych zdolności będąc w wieku młodzieńczym zyskał przydomek Rasputin, czyli rozpustnik. Prawdopodobnie geneza tego przydomku miała źródło w lubieżnym sposobie życia młodzieńca. W wieku 30 lat miał żonę i czwórkę dzieci, mimo to prowadził chulaszczy tryb życia - nie stronił od alkoholu i kradzieży koni. Gdy przyłapano go na jednej z kradzieży, Rasputin musiał ratować się ucieczką. Ukrył się w klasztorze, gdzie przeszedł odnowę duchową i religijną. Został pielgrzymem podróżującym po całej Rosji, zazwyczaj w kajdanach, nie myjąc się przez całe miesiące. Los w końcu zetknął go z sektą jurosiwych (byli to chłyści, o których mowa pod literką K), których obrzędy polegały na orgiach seksualnych, poprzedzonych tańcami wprowadzającymi w trans. Połączenie pobożności z rozwiązłością szczególnie przemawiało do Rasputina i stało się podstawą przyszłych praktyk religijnych “świętego rozpustnika”. Według Rasputina najlepszym sposobem zbliżenia się do Boga było popełnienie grzechu, po którym miała następować żarliwa pokuta.
O Rasputinie zaczęło być głośno - jego wizje fascynowały wielu ludzi z wyższych sfer. Jednak gdy któregoś dnia objawiła mu się Matka Boska, która kazała mu wyruszyć na pomoc rodzinie carskiej, Rasputin porzucił swe podróże i udał się do Petersburga. Pierwszy raz pojawił się w stolicy w 1902 roku przy okazji wizyty w Kazaniu. Po przyjeździe do miasta wokół Rasputina zaczęła gromadzić się ogromna grupa zwolenników i przyjaciół pochodzących z wyższych sfer. Traktowali go jak “świętego starca”, mimo szaleńczego spojrzenia, długiej, brudnej brody i kompletnego braku higieny osobistej.
W 1903 roku Rasputin znany stał się w całym Petersurgu, jako iż popularny stał się w owym okresie liberalizm seksualny oraz nastąpiła swego rodzajumoda na mistycyzm, arystokracja fascynowała się okultyzmem i seansami spirytystycznymi, a tabliczki ouija były na porządku dziennym. W 1905 roku Rasputin poznał teologa i spowiednika imperatorowej Aleksandry Fiodorownej. Na dwór cara został wprowadzony dzięki wpływom wysokich dostojników cerkiewnych i dwóch czarnowłosych sióstr znanych jako “wrony”. Rodziny carskie, "świetych starców" zapraszały na dwór jedynie w wyjątkowych okolicznościach, w wiekszości przypadków licząc na "pomoc u Boga" przy braku męskiego potomka.
W dniu 4 listopada 1905 roku, car Mikołaj odnotował w swoim pamiętniku: “Poznaliśmy człowieka bożego o imieniu Grigorij z tobolskiej guberni”. Rasputin swym ekstrawaganckim zachowaniem i nietuzinkowym charakterem przyciągał do siebie kobiety - nie inaczej było i z żoną cara, Aleksandrą. Caryca uwierzyła w zdolności lecznicze “świętego mistyka”, ponieważ jako jedyny potrafił zatrzymywać krwotoki u chorego na hemofilię carewicza Aleksego. Rasputin zyskał sobie zaufanie rodziny carskiej i owiedzał ją raz w tygodniu.
Sława Rasputina wciąż rosła i powiększało się grono jego wielbicieli, którzy pochodzili z różnych warstw społecznych. Naumyślnie popełniali grzechy, by odprawiać pokutę z człowiekiem, któremu nie mogli się oprzeć. Rasputin nazywał ich “głupkami”.
Rasputin wprowadzał w życie swoją doktrynę w zaciszu petersburskich łaźni. Wielokrotnie widziano go, gdy wchodził do tych miejsc “zaklęć i zabobonów” zarówno w towarzystwie arystokratów jaki i prostytutek. Odprawiał tam egzorcyzmy i wyuzdane orgie, których celem było wypędzanie demonów rozpusty z grzesznych ciał kobiet - biczował ochotniczki, dosłownie “wybijając” z nich złe moce, po czym odbywał z nimi stosunki seksualne. Olga Lochtina, dama pochodząca z petersburskiej śmietanki towarzyskiej, uważała Rasputina za Chrystusa, a siebie za Najświętszą Marię Pannę. Dla niego porzuciła swego małżonka oraz dzieci. Wiadomo, że podczas jednego z obrzędów, Rasputin bił ją wyjątkowo mocno i gwałtownie, wówczs Olga Lochtina w uniesieniu wykrzyknęła do “świętego mnicha”: “Jesteś Chrystusem, a ja twoją owieczką”.
Jak każdy człowiek cieszący się poważaniem i popularnością, Rasputin posiadał również zawziętych wrogów. Po mieście krążyły plotki o rozwiązłym życiu i pijaństwach Rasputina, a wiele osób widywało carskiego faworyta w towarzystwie prostytutek. Kiedy plotki dotarły do wysoko postawionych polityków, Rasputinowi po piętach zaczęli deptać agenci ochrony. Carowi przedstawiono raporty zdradzające pikantne szczegóły z życia Rasputina: wyprawy do łaźni, biczowanie oraz orgie z prostytutkami i kobietami z wyższych sfer. Wielki rumor wywołały pogłoski, że Rasputin rzekomo posiada “włosy dziewicy”, a guwernantka carska oskarżyła “świętego starca” o molestowanie dzieci imperatora. W tym czasie świątobliwy grzesznik był tak blisko cara i jego żony, że nawet nazywał ich mamą i papą.
Dawni zwolenncy Rasputina, fanatyczny mnich Iljodor i biskup Hermogen z Saratowa, przekonani byli, że faworyt cara jest wcieleniem szatana. W 1911 roku zwabili Rasputina do podziemia, oskarżyli o diabelskie moce i pobili krucyfiksem. Rzekomo Iljodor wskazał wtedy na przyrodzenie Rasputina i powiedział: “To jest to, co wiedzie cię na pokuszenie”. Rasputin powiadomił carycę, że dwaj wysoko postawieni duchowni usiłowali go zamordować. Klerycy zostali skazani na zesłanie. Rasputin wyjechał do rodzinnej wsi 27 czerwca 1914 roku. Następnego dnia otrzymał ważny telegram. Kiedy wychodził z domu, by wysłać odpowiedź, zaatakowała go Kionja Gusjewa, prostytutka o zdeformowanej twarzy i bez nosa, która usiłowała pchnąć Rasputina nożem. Do morderstwa namówił ją Iljodor, najprawdopodobniej oferując jej w zamian pieniądze.
W czasie gdy Rasputin przechodził rekonwalescencję w szpitalu, car Mikołaj II czynił przygotowania do I wojny światowej. Dla Rosji była ona katastrofą i pochłonęła ponad 4 miliony ofiar. Rasputin wrócił do Petersburga. Podczas nieobecności cara jego potęga na dworze jeszcze bardziej wzrosła – teraz brał bezpośredni udział w nominacjach i dymisjach ministrów. Wielu wykorzystywało ten akt, by przypisać Rasputinowi klęski na froncie. Nienawiść do Rasputina wrzała, a Sankt Petersburg nazywano Czarcigrodem.
W grudniu 1916 roku Rasputin napisał list do cara, w którym przepowiedział swoje morderstwo. Oto fragment dotyczący potencjalnych zabójców: “Jeśli Twoi krewni mnie zamordowali to nikt z Twojej rodziny, to znaczy żadne z Twoich dzieci lub krewnych, nie przeżyje dłużej niż dwa lata. Zostaną zabici przez lud rosyjski. Ja zostanę zamordowany. Właściwie to już nie ma mnie wśród żywych. Módl się, módl się, bądź silny i myśl o swojej błogosławionej rodzinie”.
Rasputina zamordowało dwóch spiskowców, blisko spokrewnionych z carem, w 23 dni po napisaniu przez niego listu. Cara, carycę, ich córki i syna zastrzelili bolszewicy 19 miesięcy po śmierci Rasputina. Rasputin poznał księcia Feliksa Jusupowa jeszcze przed napisaniem swoich proroczych słów. Był on biseksualistą, mężem siostrzenicy cara Iriny. To właśnie Jusupow, kuzyn cara wielki ksążę Dymitr Pawłowicz oraz prawicowy polityk Władimir Puryszkiewicz zamordowali Rasputina. Wspólnie przygotowali zamach na jego życie oraz plan odrodzenia monarchii rosyjskiej.
Jusupow zaprosił Rasputina do swojego pałacu nad Mojką wieczorem w dniu 16 grudnia 1916 roku pod pretekstem, że jego żona Irina, uchodząca za jedną z najpiękniejszych kobiet w Petersburgu, pragnęła go zobaczyć. Kiedy Rasputin oczekiwał na pojawienie się w salonie pani domu, mężczyźni częstowali go ciastkami zatrutymi cyjankiem. Rasputin okazał się wyjątkowo odporny na truciznę. W akcie desperacji Jusupow sięgnął po rewolwer i strzelił do mnicha.
Kiedy Rasputin cudem wydostał się na dziedziniec, Puryszkiewicz i Pawłowicz właśnie szykowali się do wyjazdu z pałacu. Puryszkiewicz jeszcze raz strzelił do Rasputina. We trójkę związali mu nogi i ręce, po czym wrzucili “trupa” do Newy. Po dwóch dniach odnaleziono zwłoki Rasputina. Autopsja wykazała, że w płucach denata była woda – co wskazywało, że Rasputin żył, gdy wrzucano go do rzeki.
Wiadomość o śmierci Rasputina przyjęto z wielką radością, a mordercy postrzegani byli jako bohaterzy, którzy wybawili Rosję od wpływów szarlatana i Niemki na rosyjskim tronie. Mikołaj II skazał morderców Rasputina na zesłanie, ale jak na ironię, to właśnie dzięki temu uniknęli oni więzienia i śmierci z rąk bolszewików.
Krwawy koniec Rasputina był równocześnie początkiem końca monarchii absolutnej w Rosji. Zaledwie 10 tygodni po tym wydarzeniu rewolucja październikowa obaliła dynastię Romanowych. A po niespełna dwóch latach cara Mikołaja II i jego rodzinę zastrzelił na Syberii bolszewicki pluton egzekucyjny.
Ciało Rasputina ekshumowano i potajemnie spalono podczas rewolucji lutowej w 1917 roku
Przez prawie 100 lat nie rozwiązano zagadki Rasputina: czy “święty starzec” był jasnowidzem czy sprytnym manipulatorem? Nierozumianym chłopem czy wcieleniem szatana? Jedno jest pewne - Rasputin wciąż żyje w zbiorowej pamięci jako synonim zła.
Blibliogafia:
www.discoverychannel.pl