T
Posted by Thor on August 29 2007 12:49:40

Tables of destiny
Tabliczki przeznaczenia. W mitologii babilońskiej mówi się o jednej lub kilku tabliczkach. Tak oto opisuje się je w "Słownik Mitologii Mezopotamii", J. Black, A. Green, Wydawnictwo Książnica 1998: W babilońskim eposie o stworzeniu świata Tiamat daja tabliczki Kingu, któremu odbiera je zwycięski Marduk i natychmiast, po opatrzeniu własną pieczęcią, zawiesza je sobie na piersi. Wyobrażano je sobie jako tabliczki pisma klinowego, opatrzone odciskami pieczęci cylindyrcznych, co nadawało im charakter swego rodzaju dowodu, jakby dokumentu prawnego lub usankcjonowanego traktatu. Tego, kto je trzymał, tabliczki obdarzały mocą określania przeznaczenia świata i nie bez powodu uważano je za kosmiczne "wiązanie łączące niebo i świat podziemny".

Talbis Iblis
Dzieło Abula Faraja ibn al-Jawziego. Negował on wszystkie doktryny i praktyki, nie zważając na ich żródła.

Tattwa
Dosłownie pierwiastki, elementy. Dwadzieścia cztery kategorie przedstawiające zmieniające się fazy Gunas ( trzech trybów natury ).

Teth
Dziewiąta litera w hebrajskim alfabecie. Dziewiątka jako liczba to symbol prawdy i wieczności. Teth jest pierwszą literą słowa Tov - czyli bóg.

Theli
Z greckiego - Smok

Third Eye
Trzecie oko, zwane także Okiem Horusa. Naukowo rzecz biorąc, jest to obszar na płatach czołowych mózgu (czyli w okolicach czoła) i okolicach szyszynki, który odpowiedzialny jest za wiele paranormalnych zdolności człowieka. Mówiąc jednak w języku ezoterycznym, Trzecie Oko, odpowiedzialne jest za widzenie innych światów oraz tajemnic przeszłych wcieleń i możliwej przyszłości. Jeżeli ktoś zbyt wcześnie rozerwie zasłonę oddzielającą nas od tego rodzaju percepcji, naraża się na duże niebezpieczeństwo. Gdy doświadczenie i umysł nie pozwolą zespolić wizji z dotychczasową wiedzą i osobowością, może nastąpić wstrząs niszczący delikatną równowagę ukłądu nerwowego. Prawdopodbnie wielu pacjentów szpitali psychiatrycznych to ludzie, którzy nie mogli zrozumieć sensu tego co zobaczyli i nie potrafili się odnleźć drogi powrotnej do swojej zwyczajnej rzeczywistości. Przy obecnym stanie wiedzy o człowieku jest mało prawdopodobne, by ktoś pomógł im zrozumieć ich niezwykłe doświadczenia. W starożytnym Egipcie młodzi adepci pobierali już nauki u kapłanów, w jaki sposób pracować z trzecim okiem. Poruszanie się w wielowymiarowej rzeczywistości wymagało szczególnych umiejętności i poszerzenia zdolności poercepcyjnych. W wielu przypadkach adepci potrafi zaglądać do świata umarłych. O Trzecim Oku wiedziano już w zamierzchłych czasach - stąd być może legenda o oku indyjskiego Siwy, egipskiego Ozyrysa, w mitologii chrześcijańskiej funkcjonuje jako szmaragd w czole apokryficznego Lucyfera, upadły podczas jego walki z Bogiem. Natomiast Chińczykom, którzy poddają je zabiegom akupunktury i akupresury, znane jest jako "Wrota Drogocennego Czterokątnego Punktu". Mity o cyklopach także są bardzo znane.
Podobnie jak o Syriuszu, tak i co nieco o Trzecim Oku możemy znaleźć w książce Philipa K. Dicka - "Valis". Polecam!

Thor
Syn Odina był jednym z najpotężniejszych Asów. Bóg grzmotów i piorunów. Był symbolem siły. Jego żoną była Sif o złotych włosach wykutych przez karła Dvalina. Również słynny młot Mjollnir Thor otrzymał od karła, Brokkiego. Młot ten miał taką własność, że zawsze wracał do ręki właściciela. Thor od tamtej pory nie rozstawał się z Mjolnirem siejąc postrach wśród olbrzymów. Nosił także pas - Megingjard, który to podwajał jego siłę. Thor powoził rydwanem zaprzęgniętym w dwa kozły Szczerbatego i Wyszczerbionego, które miały taką moc, że można je było zabić i zjeść. Lecz nie wolno było naruszyć żadnej z kości. Po wrzuceniu kości do skóry, kozły ponownie się materializowały. Kiedyś Thjalf zjadając kozła Thora uszkodził kość udową, przez co zwierzę utykało później na jedną nogę. Thor był bogiem który często wpadał we wściekłość gdy przebywał w towarzystwie olbrzymów jak i ludzi. Był prostolinijnym i uczciwym bogiem, który przestrzegał starych prawa. Miał jednak odwiecznego wroga - Jormungand`a, węża z Midgardu, którego to w końcu zgładził, jednak podczas walki został zarażony trucizną i zmarł. Thor był czczony w bardzo szerokim kręgu, a wizerunek młota w postaci ozdoby na szyję stał się rozpowszechnionym symbolem wiary. Do Thora odwołuje się również wiele kamieni runicznych, skaldowie tworzyli poematy na jego cześć, a jego imię weszło jako człon do licznych imion własnych, będących jeszcze dzisiaj w użyciu.

Thor

 

Thursar (mit. nord.)
pol. Thurs, słowo określające olbrzymów, gigantów.

Thurs
(Thurisaz, thiuth, thauris, thora, thorn, thurs, thursi.) - runa
Thurs to w mitologii nordyckiej określenie na olbrzyma, giganta. To także i runa.
Pierwotna energia Fehu, wstępnie ukierunkowana przez Ur, w Thurs objawia swoją siłę, tworzy olbrzyma. Olbrzym żyje na planie ziemskim i materialnym. Cierń, symbol tego znaku, budzi olbrzyma i uczy go przez doświadczenia życiowe. Doświadczenia rozwijają jego świadomości, olbrzym staje się człowiekiem.

Thurizas
(mit. nord.) inne określenie gigantów. Jest to też runa, zwana inaczej Thurs.

Tiamat
 Babilońska bogini pierwotnego chaosu i słonych wód morskich, jej imię wywodzi się z odmiany słowa tiamatum, "morze".. Była potworem uosabiającym słoną wodę, żeńskim pierwiastkiem kształtującego się wszechświata. Odbyła stosunek miłosny z Apsu, oceanem słodkowodnym, w wyniku czego urodziło się wiele młodych bóstw, takich jak Ea, ojciec Marduka. Ea zabił Apsu, a Tiamat w odwecie zaatakowała Ea i innych młodszych bogów wykorzystując do tego hordę dzikich potworów. Wówczas bogowie wybrali Marduka na swego wodza. Zabił on Tiamat rozbijając jej czaszkę maczugą, stojąc w tym czasie na jej "dolnych częściach". Następnie przeciął ją na dwoje: jedna połowa jej ciała stała się niebem, a druga ziemią; jej piersi ukształtowały góry, Tygrys i Eufrat płynęły z jej oczu, a ślina uformowała chmury. Na obrazach przedstawiających zabicie Tiamat jest ona przedstawiana jako smok lub podobny potwór, będący uosobieniem pierwotnego chaosu, który musi zostać opanowany przed powstaniem uporządkowanego kosmosu.

Toth
Egipski bóg magii.

Hermes Trismegistos, Hermes Trismegistus (Hermes Po Trzykroć Wielki lub Trzykroć Największy, po łacinie zwany również Mercurius ter Maximus)
Hellenistyczne bóstwo powstałe z połączenia cech greckiego boga Hermesa i egipskiego Thota, często identyfikowane również z biblijnym patriarchą Henochem oraz Serapisem i Hermanubisem. Hermes Trismegistos reprezentuje triadę religii, nauki i sztuki, które tworzą w nim pełnię, stanowiąc jednocześnie symbol tajemnej wiedzy starożytności. Zgodnie z legendami przypisuje mu się autorstwo 36529 ksiąg, zawierających całą wiedzę i mądrość starożytnego świata, przede wszystkim zaś Tabula Smaragdina (Tablicy Szmaragdowej) oraz traktatów Corpus Hermeticum, stanowiących inspirację dla alchemii, mających olbrzymi wpływ na filozofię różokrzyżowców oraz innych tradycji ezoterycznych, gnostyckich i kabalistycznych.
Zarówno Thoth, jak i Hermes byli bogami pisma i magi; obaj pełnili funkcję Psychopomposa, czyli tego, który odprowadza duszę w zaświaty. Thot był bogiem mądrości, patronem astrologii i alchemii. Należy jednak zaznaczyć, że Hermes Trismegistus nie jest tożsamy z Hermesem; zarówno większość Greków, jak i Rzymian nie zastąpiła jednego boga przez drugiego

Typhon
Największy potwór jaki kiedykolwiek istniał. Zamiast nóg i rąk miał masę pozwijanych wężów. Jego rozpostarte ramiona mogły sięgać na setki mil we wszystkich kierunkach. Jego ogromne skrzydła zakrywały słońce, ogień błyskał z jego oczu i pluł płonącymi głazami. Bali się go nawet bogowie na Olimpie którzy uciekli przed nim do Egiptu. Został zabity przez Zeusa.