Odin
Głową rodu Asów był Odin wszechojciec, wszechwiedzący bóg-władca. W środku przedziwnie skomplikowanego świata siedział bóg- władca na swoim wielkim tronie Hlidskjalf (ława drzwi) i stamtąd spoglądał na świat. Jego żoną była Frigg. Dwa oswojone kruki, Hugin i Munin, siedziały mu na ramionach. Codziennie rano zrywały się do lotu, aby wieczorem powrócić i opowiedzieć Odinowi co widziały i słyszały. Hugin był szybki jak myśl, a Munin miał wspaniałą pamięć. Nim jeszcze urodził się Jarl wojownik (ojcem Jarla był wędrowiec Rig - Heimdall syn Odina) Odin zbudował w pobliżu pola jasności wielki pałac Walhallę o pięciuset bramach. Przez każdą wejść mogło jednocześnie ośmiuset wojowników. Dach pałacu był pokryty tarczami, a krokwie były z drzewców włóczni. Słupem, podtrzymującym środek pałacu było drzewo, którego liśćmi żywiła się czarodziejska koza, Heidrun, dająca zamiast mleka miód pitny, przeznaczony dla bohaterów z Midgardu, których najwaleczniejszych walkirie, dziewice Odina zabierały z pól bitewnych. Wojownicy ci będą oczekiwać Dnia Ragnaroku, aby stoczyć ostatnią bitwę u boku Asów ze złem, które wyleje się z wszystkich zakątków dziewięciu światów. Odin był również bogiem mądrości. Oddał swoje oko za łyk ze źródła mądrości, które strzegł mędrzec Mimir, brat dobrodusznej olbrzymki Bestli. Poświęcił swoje oko po to aby osiągnąć głębię mądrości potrzebną dla ocalenia tych, co mieszkają w Asgardzie i w Midgardzie. Mimo iż Odin posiadł nieograniczoną mądrość, nie mógł przewidzieć co się wydarzy w Dniu Ragnaroku. Przez całe swoje istnienie poszukiwał odpowiedzi na dręczące go pytanie, spotykając się z różnymi mądrymi istotami, tocząc z nimi pojedynki słowne. Nawet gdy Mimir został zabity przez Vanów, Odin w cudowny sposób zachował od rozkładu głowę mędrca, którą umieścił koło źródła. Od tej chwili często głowa Mimira ostrzegała o mających nadejść niebezpieczeństwach. Ulubioną bronią Odina była włócznia Gungnir, która zawsze trafia do celu i nie powstrzyma ją nic w czasie lotu. Odin otrzymał tę włócznię od karła Dvalina. Od karła Brokkiego Odin otrzymał złoty pierścień Draupnir, z którego co dziewiątą noc zsuwało się osiem pierścieni takiej samej wartości. Odin dosiadał ośmionogiego Sleipnira, najszybszego konia na świecie, zrodzony z czarnego ogiera Svadifarego i białej klaczy, którą był sam Loki. Odin był również bogiem wojny. Wraz z Freyą, panią miłości i piękności, która powoziła złoty wóz zaprzężony w koty, wyruszał na swoim Sleipnirze na pola bitew. Był on w przeciwieństwie do innych bogów nieobliczalny. Kiedyś odwiedził w przebraniu króla Volsunga, i wbił błyszczący miecz aż po rękojeść w wielki dąb wokół którego była zbudowana siedziba króla. Tylko syn króla Sigmund wyciągnął miecz, stając się ulubieńcem Odina. Nadszedł jednak dzień w którym Sigmund zginął z ręki Odina w czasie bitwy. Odin był czczony przede wszystkim przez królów, jarlów i wielmoży. ,,Odin, czyli wściekłość. Prowadzi wojny i daje ludziom odwagę w walce z wrogami'' tak napisał o jednym z bogów w wielkiej świątyni Uppsali Adam z Bremy. Kult Odina w Norwegii i Islandii nie cieszył się szczególną popularnością. Na kontynencie odpowiednikiem Odina był Wotan.