Crowning Of Atlantis

"Crowning of Atlantis" jest naturaln± kontynuacj± "Vovin". To kolejna Per³a g³êboko zanurzona w otch³ani nocnej symfonii. Kolejna podró¿ przez piêkno, zapomnienie i odwieczne tajemnice. Album ten nie jest jednak typowo regularnym, studyjnym wydawnictwem, nios±cym ze sob± wy³±cznie nowe d¼wiêki. "Crowning of Atlantis" sw± koncepcj± przypomina "A'arab Zaraq Lucid Dreaming" - znajdziemy tu nowe kompozycje, a tu¿ obok nich covery, przeróbki w³asnej twórczo¶ci, nagrania koncertowe. Ju¿ teoretyczny zarys zawarto¶ci tego materia³u potrafi zaintrygowaæ. I rzeczywi¶cie tak jest. Od pierwszych d¼wiêków tytu³owego kawa³ka wiadomo, ¿e tak mo¿e graæ tylko jedna grupa. W³a¶nie ta kompozycja, a tak¿e "Mark of Cain", "From the Dionysian Days" i po czê¶ci (po czê¶ci, bo to totalnie zmieniony utwór Accept) "Seawinds" to premierowe utwory. Utwory pe³ne majestatycznej wznios³o¶ci, symfonicznej potêgi, okraszone chóralnymi nawo³ywaniami. Wyj±tkiem jest "Seawinds". To taka pere³ka na "Crowning..." - spokojny, pe³en têsknoty utwór - za¶piewany przez Martinê Hornbacher i Sarah Jezebel Devê - przypomina wieczorny obraz zachodz±cego s³oñca, powoli usypianego przez delikatny powiew wiatru... W pewnym sensie nowymi kawa³kami s± "Crazy Night" i "Thor". W pewnym sensie dlatego, ¿e to w³a¶nie s± wspomniane covery. Pierwszy pochodzi z repertuaru japoñskiego Loudness, drugi to w³asno¶æ bardziej znanego Manowar. Tutaj wa¿n± rolê odgrywa heavy metalowy wokal Ralfa Scheepersa; zreszt± same d¼wiêki ocieraj± siê o klasyczny heavy (analogia do "The Wild Hunt" z "Vovin"). Z kolei "Claudia Nox" to... nowa wersja "Clavicula Nox" (tak¿e z "Vovin"). Refren, melodia, koñcówka, instrumentarium, struktura - wszystko brzmi jak w pierwowzorze. Ró¿nic± s± wokale - w "Claviculi" mieli¶my g³osy kobiece, w "Claudii" zosta³y one zast±pione profesjonalnym mêskim tenorem i basem. Dzie³o wieñcz± trzy nagrania koncertowe: "To Mega Therion" (z "Theli"), "The Wings of the Hydra" (z "Lepaca Kliffoth") oraz "Black Sun" (z "Vovin"). Tu komentarz jest zbêdny. Te utwory zamkn± usta wszystkim tym, którzy nie wierz± w sceniczn± potêgê Theriona.

"Crowning of Atlantis" to gratka dla kolekcjonerów, upojne wino dla wielbicieli. To kolejne potwierdzenie klasy i indywidualizmu Christofera Johnssona. Kolejny dowód na to, ¿e co¶ takiego jak dystans czasowy dla tego zespo³u w ogóle nie istnieje.

autor: Margaret

Nastêpna recenzja "Crowning of Atlantis"